20. Pasterze zaś powrócili do swoich stad, wielbiąc Boga za to, że usłyszeli i zobaczyli dokładnie to, co im zapowiedział anioł.
21. Po ośmiu dniach, podczas ceremonii obrzezania, nadano Dziecku imię Jezus, zgodnie z tym, co nakazał anioł, zanim jeszcze się poczęło.
22. Gdy zakończył się okres poporodowego oczyszczenia, ustalony w Prawie Mojżesza, rodzice zanieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go poświęcić Panu.
23. W Prawie napisano bowiem: „Każdego pierwszego syna poświęcicie Panu”.
24. Złożyli też ofiarę oczyszczenia, którą według Prawa mogła być para synogarlic lub dwa młode gołębie.
25. A mieszkał wtedy w Jerozolimie niejaki Symeon. Był to człowiek prawy, bardzo pobożny i posłuszny Duchowi Świętemu. Nieustannie oczekiwał nadejścia upragnionego przez Żydów Mesjasza.
26. Duch Święty objawił mu, że nie umrze, dopóki Go nie ujrzy.
27. Tego właśnie dnia Symeon, kierowany przez Ducha, przyszedł do świątyni. Gdy więc rodzice przynieśli Jezusa, by zgodnie z Prawem poświęcić Go Panu,
28. spotkali Symeona. On zaś wziął Dziecko na ręce i uwielbił Boga, mówiąc:
29. – Teraz, Wszechmocny Panie,mogę spokojnie umrzeć.
30. Zobaczyłem bowiem Zbawiciela,
31. którego dałeś wszystkim ludom.
32. On jest światłem dla narodówi chwałą Twojego ludu, Izraela!
33. Słysząc te słowa o Jezusie, Józef i Maria zdumieli się.
34. Symeon zaś pobłogosławił ich i rzekł do Marii:– Ten Chłopiec stanie się przyczyną kontrowersji w Izraelu: jedni Go odrzucą, ściągając na siebie zgubę, a inni z radością Go przyjmą.
35. W ten sposób wyjdą na jaw najskrytsze ludzkie myśli. Twoją zaś duszę przeniknie miecz cierpienia.