14. – Chwała Bogu w niebie,a na ziemi pokój tym, których On kocha!
15. Gdy aniołowie powrócili do nieba, pasterze powiedzieli:– Chodźmy do Betlejem i zobaczmy ten cud, o którym usłyszeliśmy.
16. Pobiegli do miasteczka i odnaleźli Marię z Józefem. Zobaczyli też leżące w żłobie Niemowlę.
17. A wszystkim napotkanym ludziom opowiadali o tym, co przeżyli i co anioł mówił o Dziecku.
18. Słuchający ich nie mogli wyjść z podziwu,
19. a Maria zachowywała to wszystko w swoim sercu i wiele o tym rozmyślała.
20. Pasterze zaś powrócili do swoich stad, wielbiąc Boga za to, że usłyszeli i zobaczyli dokładnie to, co im zapowiedział anioł.
21. Po ośmiu dniach, podczas ceremonii obrzezania, nadano Dziecku imię Jezus, zgodnie z tym, co nakazał anioł, zanim jeszcze się poczęło.
22. Gdy zakończył się okres poporodowego oczyszczenia, ustalony w Prawie Mojżesza, rodzice zanieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go poświęcić Panu.
23. W Prawie napisano bowiem: „Każdego pierwszego syna poświęcicie Panu”.
24. Złożyli też ofiarę oczyszczenia, którą według Prawa mogła być para synogarlic lub dwa młode gołębie.
25. A mieszkał wtedy w Jerozolimie niejaki Symeon. Był to człowiek prawy, bardzo pobożny i posłuszny Duchowi Świętemu. Nieustannie oczekiwał nadejścia upragnionego przez Żydów Mesjasza.
26. Duch Święty objawił mu, że nie umrze, dopóki Go nie ujrzy.
27. Tego właśnie dnia Symeon, kierowany przez Ducha, przyszedł do świątyni. Gdy więc rodzice przynieśli Jezusa, by zgodnie z Prawem poświęcić Go Panu,
28. spotkali Symeona. On zaś wziął Dziecko na ręce i uwielbił Boga, mówiąc:
29. – Teraz, Wszechmocny Panie,mogę spokojnie umrzeć.