Nowy Testament

Łukasza 19:32-43 Słowo Życia (PSZ)

32. Poszli więc i zastali wszystko tak, jak im Jezus powiedział.

33. Gdy odwiązywali zwierzę, jego właściciele zapytali:– Dlaczego odwiązujecie naszego osła?

34. – Pan go potrzebuje – odpowiedzieli im uczniowie.

35. Gdy przyprowadzili osiołka, zarzucili na jego grzbiet płaszcze i pomogli Jezusowi go dosiąść.

36. Ludzie, na widok jadącego Jezusa, rozkładali na drodze swoje płaszcze.

37. A gdy zaczął już zjeżdżać z Góry Oliwnej, pojawił się cały tłum Jego uczniów. Z radością wykrzykiwali oni na cześć Boga i wielbili Go za wszystkie cuda Jezusa, które widzieli:

38. – Niech żyje Król,który przychodzi w imieniu Pana!Pokój w niebie,i chwała na wysokościach!

39. Lecz niektórzy faryzeusze, znajdujący się w tłumie, mówili:– Nauczycielu, ucisz swoich uczniów! Słyszysz, co oni wykrzykują?

40. – Zapewniam was, że jeśli oni zamilkną, kamienie zaczną wołać! – odparł Jezus.

41. Gdy byli tuż przed Jerozolimą, spojrzał na nią i pełen smutku powiedział:

42. – O, gdybyś dziś zrozumiała, co prowadzi do pokoju! Ale teraz zostało to przed tobą zakryte.

43. Niebawem nadejdą dni, gdy ze wszystkich stron otoczą cię wrogowie i będą oblegać twoje mury.

Czytaj pełny rozdział Łukasza 19