31. Potem wziął Dwunastu na bok i powiedział im:– Gdy znajdziemy się w Jerozolimie, spełnią się wszystkie przepowiednie proroków mówiące o tym, że Ja, Syn Człowieczy,
32. zostanę wydany w ręce Rzymian. Będą śmiać się ze Mnie, znieważać i pluć na Mnie;
33. ubiczują Mnie i w końcu zabiją. Lecz po trzech dniach powrócę do życia!
34. Oni jednak nie rozumieli tego i nie mogli odkryć sensu tych słów.
35. Gdy zbliżali się do Jerycha, minęli pewnego niewidomego żebraka, siedzącego przy drodze.
36. Słysząc gwar przechodzącego tłumu, pytał, co się dzieje.
37. Powiedziano mu więc, że przechodzi tędy Jezus z Nazaretu.
38. Na to on zaczął wołać:– Jezusie, potomku króla Dawida, zmiłuj się nade mną!
39. Ci, którzy szli przodem, uciszali go, on jednak tym głośniej wołał:– Potomku Dawida, zmiłuj się!
40. Jezus zatrzymał się i polecił go przyprowadzić. Potem zapytał:
41. – Co mogę dla ciebie zrobić?– Panie! – prosił niewidomy. – Chciałbym widzieć!
42. – Zatem przejrzyj! – powiedział Jezus. – Twoja wiara cię uzdrowiła.
43. I natychmiast niewidomy odzyskał wzrok i poszedł z Nim, wielbiąc Boga. Również cały tłum, który był świadkiem tego cudu, dziękował Bogu.