13. W tym czasie poborca podatkowy stał z daleka i nie śmiał nawet podnieść oczu ku niebu. Bił się z żalem w piersi i błagał: „Boże, okaż mi, grzesznikowi, litość!”.
14. Zapewniam was, że ten drugi odszedł do domu z Bożym przebaczeniem, nie pierwszy! Każdy bowiem, kto sam siebie wywyższa, zostanie poniżony. A kto się uniża, zostanie wywyższony.
15. Zdarzyło się też, że przyprowadzono do Jezusa dzieci, aby je pobłogosławił. Uczniowie jednak odsuwali je, nie chcąc, aby Mu przeszkadzały.
16. Widząc to, Jezus przywołał je do siebie, i rzekł:– Nie zabraniajcie dzieciom przychodzić do Mnie, gdyż do takich jak one należy królestwo Boże.
17. Zapewniam was: Jeśli ktoś nie przyjdzie do Boga tak, jak dziecko przychodzi do ojca, nie będzie miał wstępu do Jego królestwa.
18. Innym razem pewien wysoko postawiony człowiek zapytał Jezusa:– Dobry Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?
19. – Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? – zapytał Jezus. – Naprawdę dobry jest tylko Bóg.
20. Jeśli zaś chodzi o twoje pytanie, to znasz chyba przykazania: „Bądź wierny w małżeństwie, nie zabijaj, nie kradnij, nie składaj fałszywych zeznań, szanuj rodziców!”?
21. – Nauczycielu! Nigdy nie przekroczyłem żadnego z nich – odpowiedział.
22. – Zatem jedno pozostało ci do zrobienia – powiedział Jezus. – Sprzedaj swój majątek, a pieniądze rozdaj biednym. To zapewni ci skarb w niebie. Potem wróć i chodź ze Mną.
23. Na te słowa rozmówca spochmurniał; był bowiem bardzo bogaty.
24. Jezus odprowadził go wzrokiem i powiedział:– Oto jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego.
25. Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho od igły, niż bogatemu człowiekowi wejść do królestwa Bożego.
26. Ludzie, którzy słyszeli te słowa, zapytali:– Kto więc może być zbawiony?
27. – To przekracza ludzkie możliwości, ale dla Boga wszystko jest możliwe – odparł Jezus.
28. – My zostawiliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą – odezwał się Piotr.
29. – Zapewniam was – odpowiedział Jezus – że każdy, kto dla sprawy królestwa Bożego, opuścił dom, żonę, braci, rodziców lub dzieci,