63. On zaś gestem poprosił, aby mu podano tabliczkę, i ku zdziwieniu obecnych napisał: „Niech się nazywa Jan”.
64. W tej samej chwili odzyskał mowę i zaczął wielbić Boga.
65. Wszystkich zebranych ogarnął lęk i podziw, a wiadomość o tym zdarzeniu szybko rozeszła się po całej okolicy
66. i zastanawiano się:– Kim będzie to dziecko? Widać, że Bóg naprawdę nad nim czuwa.
67. Wielbiąc Boga, Zachariasz został napełniony Duchem Świętym i zaczął prorokować:
68. – Chwała Panu, Bogu Izraela!Przyszedł bowiem, aby uratować swój lud.
69-70. Tak, jak niegdyś obiecałprzez swoich świętych proroków,posłał potężnego Zbawicielaz rodu króla Dawida, swojego sługi.
71. On nas wybawi z rąk naszych wrogówi tych, którzy nas nienawidzą.
72. Bóg zmiłował się nad naszymi przodkami,pamiętając o swoim świętym przymierzu.
73. I dotrzymał przysięgi,którą złożył Abrahamowi, naszemu przodkowi,
74-75. że uwolni nas od wrogów i pozwoli,abyśmy bez lęku, w świętości i prawości,mogli służyć Mu aż do końca naszych dni.
76. A ty, synku, zostaniesz prorokiem Najwyższego.Pójdziesz przed Panem i przygotujesz Mu drogę.
77. I pokażesz ludziom Boże zbawienie,dokonujące się przez odpuszczenie grzechów,
78. dzięki łasce naszego Boga.Ona to zabłyśnie jak niebiańska światłość,
79. i oświeci pogrążonych w ciemności i mroku śmierci.Ona też wprowadzi nas na drogę pokoju!
80. Czas upływał, a chłopiec rozwijał się i wzmacniał duchowo. Gdy dorósł, zamieszkał samotnie na pustyni i przebywała tam aż do chwili rozpoczęcia swojej publicznej działalności w Izraelu.