50. Natomiast każdy, kto je ten chleb z nieba, nie umrze.
51. To Ja jestem chlebem życia, przysłanym z nieba. Kto się nim posili, będzie żyć na wieki. Chlebem tym jest moje ciało, które poświęcam, aby dać światu życie.
52. Wtedy słuchający Go zaczęli się między sobą sprzeczać:– Jak on może dać nam do jedzenia swoje ciało?
53. – Zapewniam was: Jeżeli nie spożyjecie ciała i krwi Syna Człowieczego – odpowiedział Jezus – nie będziecie mieć w sobie życia.
54. Kto spożywa moje ciało i krew, już ma życie wieczne, a Ja go ożywię w dniu ostatecznym.
55. Ciało moje to prawdziwy pokarm, a moja krew to prawdziwy napój.
56. Kto spożywa moje ciało i krew, jest trwale połączony ze Mną, a Ja – z nim.
57. Ja żyję dzięki żyjącemu Ojcu, który Mnie posłał. Tak samo ten, kto się Mną karmi, będzie żyć dzięki Mnie.
58. To właśnie jest chleb z nieba – nie taki, jaki jedli wasi przodkowie i poumierali. Każdy, kto spożywa ten chleb, będzie żył wiecznie.
59. Tego wszystkiego Jezus nauczał w synagodze w Kafarnaum.
60. Słysząc to, wielu Jego uczniów, mówiło:– To jest zbyt trudne! Któż jest w stanie to pojąć?
61. Jezus wiedział, że im się to nie podoba. Spytał więc:– Jesteście zniechęceni tym?
62. Co w takim razie powiecie, gdy zobaczycie Mnie, Syna Człowieczego, wracającego tam, skąd przyszedłem?
63. Zrozumcie: to Duch daje życie – ludzkie wysiłki nie mają znaczenia. Słowa, które wam powiedziałem, pochodzą właśnie od Ducha i prowadzą do życia.