25. Gdy Go znaleźli, zapytali:– Nauczycielu! Kiedy zdążyłeś tu przybyć?
26. – Zapewniam was, że szukacie Mnie nie dlatego, że ujrzeliście cud, lecz dlatego, że najedliście się do syta – odpowiedział Jezus.
27. – Starajcie się jednak nie o ten nietrwały pokarm, ale o pokarm dający życie wieczne, który Ja, Syn Człowieczy, mogę wam zapewnić. Po to właśnie posłał Mnie Bóg Ojciec!
28. – A co mamy zrobić, żeby wypełnić wolę Boga? – pytali.
29. – Wolą Boga jest to, abyście wierzyli Temu, którego On posłał – odparł Jezus.
30. – Jakiego cudu dokonasz więc, abyśmy mogli go zobaczyć i uwierzyć ci?
31. Nasi przodkowie codziennie jedli mannę na pustyni. Pismo mówi: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”.
32. – Zapewniam was, że to nie Mojżesz dawał chleb z nieba – odrzekł Jezus – ale mój Ojciec daje wam teraz prawdziwy chleb z nieba.
33. Chlebem od Boga jest bowiem Ten, który przychodzi z nieba – to On daje światu życie.
34. – Panie, dawaj nam zawsze ten chleb – prosili Go.
35. – To Ja jestem chlebem życia! – odpowiedział Jezus. – Kto do Mnie przychodzi, nie będzie głodny. A kto wierzy Mi, nie zazna pragnienia.
36. Ale nie pierwszy raz o tym mówię, a wy patrzycie na Mnie i nadal nie wierzycie.
37. Jednak ci wszyscy, których dał Mi Ojciec, przyjdą do Mnie. A Ja nikogo z nich nie odtrącę.
38. Przyszedłem bowiem z nieba nie po to, aby działać na własną rękę, lecz żeby wypełnić wolę Ojca, który Mnie posłał.
39. On nie chce, abym kogoś stracił, ale pragnie, abym wszystkich ożywił w dniu ostatecznym.
40. Wolą mojego Ojca jest to, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy Mu, miał życie wieczne i abym ożywił go w dniu ostatecznym.
41. Słysząc to, ludzie zaczęli się oburzać, ponieważ powiedział: „To Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba”.