21. Gdy kobieta rodzi, doznaje smutku, bo nadszedł czas rozwiązania. Ale gdy już urodzi, z radości zapomina o bólu, bo jej dziecko przyszło na świat.
22. Teraz przytłacza was smutek, ale gdy zobaczę was znowu, wasze serca napełnią się radością – radością, której już nikt nie zdoła wam odebrać.
23. Wtedy nie będziecie Mnie już o nic pytać. Zapewniam was: Jeśli wtedy poprosicie o coś Ojca w moim imieniu, da wam to.
24. Dotychczas nie prosiliście Go o nic w moim imieniu. Teraz proście, a otrzymacie, i wasza radość nie będzie miała granic!
25. O wielu rzeczach mówiłem wam za pomocą przypowieści. Nadchodzi jednak czas, gdy o sprawach dotyczących Ojca będę wam mówił wprost – bez porównań.
26. Wtedy będziecie prosić w moim imieniu, a Ja nie będę musiał o to prosić Ojca.
27. On sam was kocha, ponieważ wy Mnie ukochaliście i uwierzyliście, że przyszedłem od Niego.
28. Tak, przyszedłem na świat od Ojca i opuszczam świat, aby do Niego powrócić.
29. – Teraz wszystko mówisz nam wprost, bez porównań – odrzekli uczniowie.
30. – Nareszcie rozumiemy, że wszystko wiesz i nie potrzebujesz, aby ktokolwiek zadawał Ci pytania. Wierzymy, że przyszedłeś od Boga.
31. – Mówicie, że wierzycie? – rzekł Jezus.
32. – Oto nadchodzi czas, a właściwie już nadszedł, gdy pouciekacie do swoich domów i zostawicie Mnie samego. Nie będę jednak sam, ponieważ jest ze Mną Ojciec.
33. Powiedziałem wam o tym wszystkim, abyście dzięki Mnie doświadczali pokoju. Na świecie czeka was cierpienie. Ale bądźcie odważni – Ja zwyciężyłem ten świat.