7. Nie powinien on oczekiwać, że cokolwiek otrzyma od Pana,
8. jest bowiem wewnętrznie rozdarty, a jego postawa jest chwiejna.
9. Wierzący, który jest biedny, może być z tego dumny. Biedni cieszą się bowiem szczególną przychylnością Boga.
10. Bogaty niech natomiast pamięta, że przed Bogiem jego majątek nie ma żadnej wartości i że jego ziemski blask niebawem przeminie – podobnie jak piękno kwiatu, który szybko więdnie.
11. Żar słońca wysusza roślinę oraz jej kwiaty i szybko tracą one swoje piękno. Podobnie jest z bogatym człowiekiem – szybko przemija i nikt nie pamięta o jego sukcesach.
12. Szczęśliwy jest zaś człowiek, który opiera się pokusom. Jego wiara jest wypróbowana, o on sam otrzyma wieniec życia, przyrzeczony tym, którzy kochają Boga.
13. Doświadczając pokus, niech nikt nie mówi jednak: „To Bóg nakłania mnie do złego”. Bóg bowiem ani sam nie doświadcza pokus, ani też nikogo nie nakłania do czynienia zła.
14. Każdy jest bowiem kuszony przez tkwiące w nim pragnienia, które go nęcą i popychają do działania.
15. Pragnienia te prowadzą człowieka do grzechu, grzech zaś – do śmierci.
16. Nie dajcie się zatem, kochani przyjaciele, wprowadzić w błąd.
17. Wszystko, co jest dobre i doskonałe, pochodzi z nieba – od Boga, Stwórcy wszystkich gwiazd. O nigdy się nie zmienia i nic nie może przyćmić jego blasku.
18. To On, posyłając do nas słowo prawdy, zrodził nas do nowego życia, abyśmy stali się najlepszą częścią Jego stworzenia.
19. Kochani przyjaciele, bądźcie bardziej skłonni do słuchania, niż do mówienia lub wybuchania gniewem.