3. Każda próba waszej wiary sprawia bowiem, że stajecie się bardziej wytrwali.
4. Gdy zaś wasza wytrwałość będzie w pełni ukształtowana, wy sami będziecie dojrzali, w pełni rozwinięci i pozbawieni wszelkich wad.
5. Jeżeli zaś ktoś z was potrzebuje w życiu mądrości, niech poprosi o nią Boga, który chętnie udziela jej wszystkim ludziom.
6. Prosząc, niech jednak wierzy, że ją otrzyma, i niech nie wątpi w to. Wątpiący człowiek podobny jest bowiem do morskiej fali, miotanej wiatrem w różne strony.
7. Nie powinien on oczekiwać, że cokolwiek otrzyma od Pana,
8. jest bowiem wewnętrznie rozdarty, a jego postawa jest chwiejna.
9. Wierzący, który jest biedny, może być z tego dumny. Biedni cieszą się bowiem szczególną przychylnością Boga.
10. Bogaty niech natomiast pamięta, że przed Bogiem jego majątek nie ma żadnej wartości i że jego ziemski blask niebawem przeminie – podobnie jak piękno kwiatu, który szybko więdnie.
11. Żar słońca wysusza roślinę oraz jej kwiaty i szybko tracą one swoje piękno. Podobnie jest z bogatym człowiekiem – szybko przemija i nikt nie pamięta o jego sukcesach.
12. Szczęśliwy jest zaś człowiek, który opiera się pokusom. Jego wiara jest wypróbowana, o on sam otrzyma wieniec życia, przyrzeczony tym, którzy kochają Boga.
13. Doświadczając pokus, niech nikt nie mówi jednak: „To Bóg nakłania mnie do złego”. Bóg bowiem ani sam nie doświadcza pokus, ani też nikogo nie nakłania do czynienia zła.
14. Każdy jest bowiem kuszony przez tkwiące w nim pragnienia, które go nęcą i popychają do działania.
15. Pragnienia te prowadzą człowieka do grzechu, grzech zaś – do śmierci.
16. Nie dajcie się zatem, kochani przyjaciele, wprowadzić w błąd.