5. zaczęli poznawać słowo Boże i dowiedzieli się o wspaniałym, przyszłym świecie,
6. a mimo to odwrócili się od Boga. Czyniąc to, na nowo krzyżują bowiem Syna Bożego i wystawiają Go na pośmiewisko.
7. Bóg cieszy się, gdy pole, które zostało obficie nawodnione deszczem, wydaje plon i przynosi pożytek tym, którzy je uprawiają.
8. Ale gdy rodzi tylko chwasty – jest bezużyteczne, przeklęte przez Boga i ostatecznie zostanie wypalone.
9. Kochani, chociaż piszemy wam o tym, to jednak jesteśmy przekonani, że wy przynosicie dobre owoce, godne waszego zbawienia.
10. Bóg zaś nie postępuje niesprawiedliwie i On nie zapomni o waszej pracy oraz miłości, jaką Mu okazaliście i nadal okazujecie, pomagając innym wierzącym.
11. Pragniemy, aby każdy z was był tak gorliwy aż do końca, czyli do dnia, w którym spełni się to, na co teraz z nadzieją czekamy.
12. Nie chcemy bowiem, abyście obniżali sobie poprzeczkę, ale pragniemy, byście naśladowali tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości otrzymali od Boga wszystko, co obiecał.
13. Gdy Bóg składał obietnicę Abrahamowi, powołał się na samego siebie, nie było bowiem nikogo większego niż On.
14. Obietnica ta brzmiała następująco:„Obdarzę cię wielkim szczęściemi sprawię, że twój ród stanie się wielki”.
15. Abraham okazał cierpliwość i doczekał się spełnienia tej obietnicy.
16. Ludzie, chcąc rozwiązać jakiś spór, przysięgają na kogoś większego od siebie.
17. Dlatego Bóg, chcąc pokazać, że Jego obietnica jest niepodważalna, również złożył przysięgę.
18. A Bóg nie może złamać swojej obietnicy lub przysięgi! Dzięki temu zapewnieniu możemy więc uchwycić się Jego obietnicy, wierząc, że ją spełni.
19. Nadzieja ta jest dla naszej duszy jak kotwica dla statku – jest bowiem niewzruszona, mocna i zaczepiona za zasłoną nieba.
20. Tam właśnie wszedł Jezus, nasz reprezentant, na wieki stając się najwyższym kapłanem na wzór Melchizedeka.