13. Gdy Bóg składał obietnicę Abrahamowi, powołał się na samego siebie, nie było bowiem nikogo większego niż On.
14. Obietnica ta brzmiała następująco:„Obdarzę cię wielkim szczęściemi sprawię, że twój ród stanie się wielki”.
15. Abraham okazał cierpliwość i doczekał się spełnienia tej obietnicy.
16. Ludzie, chcąc rozwiązać jakiś spór, przysięgają na kogoś większego od siebie.
17. Dlatego Bóg, chcąc pokazać, że Jego obietnica jest niepodważalna, również złożył przysięgę.
18. A Bóg nie może złamać swojej obietnicy lub przysięgi! Dzięki temu zapewnieniu możemy więc uchwycić się Jego obietnicy, wierząc, że ją spełni.