8. nie stawiajcie Mu oporu,jak Izraelici podczas buntu,gdy byli kuszeni na pustyni.
9. Bóg powiedział bowiem:Wasi przodkowie wystawiali mnie na próbęchociaż na własne oczy widzieli to,czego dokonałem.Dlatego przez czterdzieści lat
10. gniewałem się na to pokoleniei powiedziałem sobie:Ci ludzie wciąż błądząi nie chcą poznać mojej woli.
11. Rozgniewałem się i powiedziałem:Nie dotrą na miejsce,w którym przygotowałem im odpoczynek”.
12. Przyjaciele, uważajcie więc, aby u kogoś z was nie pojawiła się w sercu niewiara i aby nie odsunął się od żywego Boga.
13. Codziennie zachęcajcie jedni drugich, dopóki trwa „dzisiaj”, aby nikt z was nie pozwolił okłamać się grzechowi i nie zaczął sprzeciwiać się Bogu.
14. Mamy bowiem udział we wszystkim, co należy do Chrystusa, jeśli do końca będziemy Mu ufać.
15. Właśnie dlatego powiedziano:„Dziś, jeśli usłyszycie głos Boga,nie stawiajcie Mu oporu,jak Izraelici podczas buntu”.
16. Kim byli ci, którzy słyszeli głos Boga, a jednak buntowali się? Czy nie byli to ludzie, którzy wcześniej pod wodzą Mojżesza wyszli z Egiptu?
17. Na kogo przez czterdzieści lat gniewał się Bóg? Czy nie na tych, którzy zgrzeszyli i poumierali na pustyni?
18. A jakich ludzi miał na myśli, mówiąc: „Nie dotrą na miejsce, w którym przygotowałem im odpoczynek”, jeśli właśnie nie tych, którzy okazali nieposłuszeństwo?
19. Widzimy więc, że powodem, dla którego nie dotarli na miejsce, była ich niewiara!