3. Pomyślcie jednak, jaką wrogość okazali Mu wcześniej grzeszni ludzie! I nie pozwólcie, aby cokolwiek zniechęciło was lub doprowadziło do upadku!
4. Przecież dotychczas, w walce z grzechem, nie musieliście przelewać ani kropli krwi.
5. Nie zapominajcie o wezwaniu, które Bóg skierował do was, jako do swoich dzieci:„Moje dziecko,gdy Pan wymierza ci karę,nie lekceważ tego.A gdy zwraca ci uwagę na grzech,nie załamuj się.
6. Pan bowiem karze wszystkich,których kocha,i dyscyplinuje tych,których uważa za swoje dzieci”.
7. Bądźcie cierpliwi, gdy Bóg wymierza wam karę, znaczy to bowiem, że postępuje z wami jak ze swoimi dziećmi. Czy istnieje dziecko, które jeszcze nigdy nie było ukarane przez swojego ojca?
8. Jeśli nigdy nie byliście karani przez Boga – a przecież dyscyplinuje On wszystkich wierzących – to znaczy, że nie jesteście Jego prawdziwymi dziećmi!
9. Gdy byliśmy dziećmi, nasi ojcowie wymierzali nam kary, a przecież szanujemy ich. Czy nie powinniśmy więc pozwolić naszemu duchowemu Ojcu, aby On również wychowywał nas i prowadził do wiecznego życia?
10. Ojcowie karali nas, aby jak najlepiej przygotować nas do krótkiego przecież życia na tym świecie. Bóg zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy byli święci – tak jak On!
11. Gdy spotyka nas kara, nie czujemy radości, ale ból. Potem jednak, dzięki tej każe, w naszym życiu pojawia się pokój i prawość.
12. Podnieście więc osłabione ręce, wyprostujcie zdrętwiałe kolana
13. i idźcie prostą drogą. A wtedy ci, którzy kroczą za wami, nawet jeśli kuleją, nie upadną, ale również nabiorą sił.
14. Żyjcie ze wszystkim w zgodzie i prowadźcie święte życie, bez tego bowiem nikt nie zobaczy Pana.