15. Może właśnie dlatego Onezym uciekł od ciebie na pewien czas, abyś teraz odzyskał go już na wieki.
16. Jest on cenny zarówno dla mnie, jak i dla ciebie. Dla mnie jest on przyjacielem w wierze, dla ciebie zaś – odzyskanym niewolnikiem, a teraz również przyjacielem w Panu.
17. Jeśli więc darzysz mnie przyjaźnią, przyjmij Onezyma, jak mnie.
18. Jeżeli wyrządził ci jakąś szkodę lub jest ci coś winien, policz to na mój rachunek.
19. Oto moje własnoręczne zobowiązanie: „Ja, Paweł, ureguluję to”. Nie chciałbym jednak ci przypominać, że ty, Filemonie, też jesteś mi coś winien – mianowicie samego siebie.
20. Przyjacielu, wyświadcz mi więc tę przysługę i w imieniu Chrystusa spraw mi tę radość.
21. Piszę ten list, dobrze wiedząc, że spełnisz moją prośbę, a nawet zrobisz znacznie więcej.