Nowy Testament

Dzieje 7:15-27 Słowo Życia (PSZ)

15. Jakub przybył więc do Egiptu i już tam zmarł. Pomarli też jego synowie.

16. Ich ciała przeniesiono do Sychem i pochowano w grobowcu, który Abraham kupił od synów Chamora.

17. Gdy zbliżał się czas wypełnienia Bożej obietnicy, danej Abrahamowi, liczba Izraelitów w Egipcie szybko wzrosła.

18. Wtedy właśnie rozpoczął rządy nowy władca, który nie znał Józefa i jego zasług.

19. Zaczął prześladować nasz naród i zmuszał rodziców do porzucania swoich niemowląt, powodując ich śmierć.

20. W tym właśnie czasie urodził się Mojżesz – dziecko ukochane przez Boga. Przez trzy miesiące trzymano go potajemnie w domu rodzinnym,

21. a gdy już został porzucony, znalazła go córka faraona. Zaopiekowała się nim i uczyniła swoim synem.

22. Dzięki temu Mojżesz zdobył całą wiedzę Egiptu i stał się potężny zarówno w słowach, jak i czynach.

23. Pewnego dnia, gdy miał już prawie czterdzieści lat, postanowił odwiedzić swoich rodaków – Izraelitów.

24. Zobaczył wtedy, jak pewien Egipcjanin znęca się nad Izraelitą. Stanął w jego obronie i zabił Egipcjanina.

25. Spodziewał się, że rodacy zrozumieją, iż przez niego sam Bóg przychodzi im na ratunek. Ale oni tego nie pojęli.

26. Następnego dnia Mojżesz zobaczył dwóch bijących się Izraelitów. Próbował ich pogodzić, wołając: „Jesteście przecież rodakami! Dlaczego więc krzywdzicie się nawzajem?”.

27. Wtedy ten, który bił drugiego, odepchnął Mojżesza i powiedział: „Kto cię ustanowił naszym przywódcą i sędzią?

Czytaj pełny rozdział Dzieje 7