21. Ponawiając groźbę, przywódcy wypuścili ich. Nie potrafili bowiem znaleźć takiego powodu do ich ukarania, który by nie oburzył ludzi. Wszyscy bowiem oddawali Bogu chwałę za to, co uczynił.
22. Bo przecież tylko On mógł cudownie uzdrowić człowieka, który od ponad czterdziestu lat był kaleką.
23. Zaraz po uwolnieniu, Piotr i Jan poszli do innych wierzących i opowiedzieli im, co mówili najwyżsi kapłani i starsi.
24. Słysząc to, wszyscy jednomyślnie zawołali do Boga:– Panie, Stwórco nieba, ziemi, morza i wszystkiego, co istnieje!
25. Ty przez Ducha Świętego, ustami naszego przodka, króla Dawida, który był Twoim sługą, powiedziałeś:„Dlaczego wzburzyły się narody,i ludy zaczęły planować zło?
26. Ziemscy władcy zjednoczyli się do walki,a przywódcy zebrali się razem,aby wystąpić przeciw Panu i Jego Mesjaszowi”.
27. Tak właśnie stało się w tym mieście! – modlili się. – Oto król Herod i gubernator Poncjusz Piłat, wraz z Rzymianami i żydowskimi przywódcami, zjednoczyli się przeciwko Twojemu świętemu Słudze – Jezusowi, którego ustanowiłeś Mesjaszem.