12. Z takim właśnie zamiarem jechałem do Damaszku, mając autorytet i pełnomocnictwo najwyższych kapłanów.
13. Królu! Podczas tej podróży, w południe, ujrzałem światło z nieba, jaśniejsze od słońca, które ogarnęło mnie i moich towarzyszy podróży.
14. Padliśmy na ziemię i usłyszałem głos, mówiący do mnie po hebrajsku: „Szawle, Szawle, dlaczego mnie prześladujesz? Wierzgasz jak trafione strzałą zwierzę i ranisz samego siebie”.
15. „Panie, kim jesteś?” – zapytałem. „Jestem Jezus, którego prześladujesz” – odpowiedział.
16. „Teraz wstań! Ukazałem ci się, bo wybrałem cię na swojego sługę i świadka. Będziesz opowiadał innym o tym, co widziałeś i co jeszcze zobaczysz.
17. Będę cię chronić przed twoim własnym narodem oraz przed poganami, do których cię poślę.
18. Otworzysz im oczy, aby zwrócili się od ciemności do światła oraz od władzy szatana do Boga. Gdy to uczynią, odpuszczę im grzechy i obdarzę ich darem, który otrzymają wszyscy święci”.
19. Królu Agryppo, nie mogłem sprzeciwić się Bożemu objawieniu!
20. Dlatego wzywałem ludzi – najpierw mieszkańców Damaszku, następnie Jerozolimy i całej Judei, a potem również pogan – do opamiętania się, zwrócenia do Boga i zmiany życia.
21. Właśnie z tego powodu żydowscy przywódcy zatrzymali mnie w świątyni i usiłowali zabić.