7. Żydowscy przywódcy, którzy przybyli z Jerozolimy, natychmiast otoczyli go i zaczęli stawiać mu wiele poważnych zarzutów. Niczego jednak nie potrafili udowodnić.
8. – Nie zgrzeszyłem ani przeciw naszemu Prawu – bronił się Paweł – ani przeciw świątyni, ani przeciw cezarowi!
9. – Czy chciałbyś więc zeznawać przede mną w Jerozolimie? – zapytał go Festus, chcąc zadowolić żydowskich przywódców.
10. – Nie! – odrzekł Paweł. – Przysługuje mi prawo osądzenia mojej sprawy przez samego cezara. Dobrze wiesz, że nie popełniłem żadnego przestępstwa przeciw mojemu narodowi.
11. Jeśli dopuściłem się czynu zasługującego na śmierć, nie waham się umrzeć. Lecz jeśli nie zrobiłem niczego, o co mnie oskarżają, nikt nie ma prawa mnie im wydać. Odwołuję się do cezara!
12. Po omówieniu sytuacji ze swoją radą, Festus rzekł:– Skoro się odwołałeś, staniesz przed cezarem.
13. Jakiś czas później przybyli do Festusa w odwiedziny król Agryppa wraz z żoną Berenike.