1. W trzy dni po objęciu urzędu w Cezarei, Festus udał się do Jerozolimy.
2. Wówczas najwyżsi kapłani i wpływowi przywódcy żydowscy przedstawili mu zarzuty wobec Pawła. Poprosili też,
3. aby zrobił im przysługę i sprowadził go do Jerozolimy. Mieli bowiem zamiar urządzić po drodze zasadzkę i zabić go.
4. Ale Festus odpowiedział, że Paweł pozostanie w Cezarei i że on sam też się tam wkrótce udaje. Zaproponował więc:
5. – Niech wasi przedstawiciele pojadą ze mną i wniosą oskarżenie, jeśli Paweł jest winny.
6. Osiem lub dziesięć dni później wrócił do Cezarei. Następnego dnia zasiadł na fotelu sędziowskim i polecił, aby przyprowadzono Pawła.
7. Żydowscy przywódcy, którzy przybyli z Jerozolimy, natychmiast otoczyli go i zaczęli stawiać mu wiele poważnych zarzutów. Niczego jednak nie potrafili udowodnić.
8. – Nie zgrzeszyłem ani przeciw naszemu Prawu – bronił się Paweł – ani przeciw świątyni, ani przeciw cezarowi!
9. – Czy chciałbyś więc zeznawać przede mną w Jerozolimie? – zapytał go Festus, chcąc zadowolić żydowskich przywódców.
10. – Nie! – odrzekł Paweł. – Przysługuje mi prawo osądzenia mojej sprawy przez samego cezara. Dobrze wiesz, że nie popełniłem żadnego przestępstwa przeciw mojemu narodowi.
11. Jeśli dopuściłem się czynu zasługującego na śmierć, nie waham się umrzeć. Lecz jeśli nie zrobiłem niczego, o co mnie oskarżają, nikt nie ma prawa mnie im wydać. Odwołuję się do cezara!
12. Po omówieniu sytuacji ze swoją radą, Festus rzekł:– Skoro się odwołałeś, staniesz przed cezarem.