21. Nie zgódź się jednak na to! Ponad czterdziestu ludzi przygotowało bowiem na niego zasadzkę. Przysięgli sobie nawet, że nie będą jeść i pić, dopóki go nie zabiją. Są już gotowi i czekają tylko na twoją zgodę.
22. – Nie mów nikomu, że mi o tym powiedziałeś – ostrzegł go dowódca i wypuścił.
23. Potem wezwał dwóch podległych sobie dowódców i rozkazał im:– Na dziewiątą wieczorem przygotujcie dwustu żołnierzy, dwustu oszczepników i siedemdziesięciu jezdnych. Wyruszą do Cezarei.
24. Przygotujcie też konia dla Pawła i bezpiecznie doprowadźcie go do gubernatora Feliksa.
25. Do gubernatora zaś napisał list następującej treści:
26. „Pozdrowienia od Klaudiusza Lizjasza dla gubernatora Feliksa!
27. Grupa Żydów schwytała tego oto człowieka i już chciała go zabić. Gdy się dowiedziałem, że jest Rzymianinem, posłałem żołnierzy i uratowałem go.
28. Potem postawiłem go przed ich Wysoką Radą, żeby poznać stawiane mu zarzuty.
29. Stwierdziłem jednak, że oskarżenia dotyczą jakichś spornych kwestii z ich religijnego prawa, a nie czynu podlegającego karze śmierci lub więzienia.
30. Ponieważ dowiedziałem się o spisku na jego życie, niezwłocznie posłałem go do ciebie, informując jego oskarżycieli, że mają postawić mu zarzuty przed tobą”.
31. Nocą, zgodnie z rozkazem, żołnierze wyruszyli więc z Pawłem i odprowadzili go do Antipatris.
32. Sami wrócili rano do koszar, jeźdźcom zaś polecili odstawić go na miejsce.
33. Ci więc, po przybyciu do Cezarei, przekazali Pawła gubernatorowi i wręczyli mu list od dowódcy.