12. Nawet chusty i części jego odzieży kładzione na chorych powodowały uzdrowienie lub uwolnienie od demonów.
13. Tymczasem jacyś wędrowni żydowscy egzorcyści próbowali uwalniać ludzi od demonów, powołując się na imię Jezusa. Mówili:– Rozkazuję ci, demonie, przez Jezusa, którego głosi Paweł!
14. Robiło to siedmiu synów Skewasa, żydowskiego najwyższego kapłana.
15. Jednak demon tak im odpowiedział:– Znam Jezusa i znam Pawła, a wy, kim jesteście?
16. I człowiek opanowany przez demona rzucił się na nich. Pobił ich tak dotkliwie, że nadzy i poranieni uciekli z domu, w którym to miało miejsce.
17. Wieść o tym szybko rozeszła się wśród wszystkich Żydów i pogan, żyjących w Efezie. Ogarnął ich lęk i z szacunkiem odnosili się do imienia Jezusa.
18. Wielu zaś nowych wierzących wyznawało publicznie swoje złe czyny.
19. Spora grupa tych, którzy uprawiali czarną magię, przyniosła swoje tajemne księgi i publicznie je spaliła, mimo że miały one znaczną wartość. Oszacowano, że na ich zakup trzeba było przeznaczyć wynagrodzenie za wiele miesięcy ciężkiej pracy.
20. Przykład ten pokazuje jak bardzo rozszerzał się wpływ słowa Bożego i jak potężnie było jego oddziaływanie na ludzi.
21. Po tych wydarzeniach Paweł postanowił, że odwiedzi Macedonię i Achaję, a następnie uda się do Jerozolimy. Dodał też:– Potem, gdy już tam tym przybędę, muszę jeszcze odwiedzić Rzym.
22. Następnie wysłał swoich pomocników – Tymoteusza i Erasta – do Macedonii, sam zaś przez pewien czas pozostał jeszcze w prowincji Azja.
23. Właśnie w tym czasie powstały w Efezie ogromne zamieszki spowodowane „drogą Pana”.
24. Niejaki Demetriusz zatrudniał wielu rzemieślników przy wyrobie srebrnych miniaturek świątyni bogini Artemidy.
25. Zwołał więc pracowników oraz innych rzemieślników tej branży i powiedział:– Słuchajcie! Nasz fach przynosi nam duże zyski.
26. Sami jednak widzieliście i słyszeliście, że nie tylko w Efezie, ale i w całej naszej prowincji niejaki Paweł przewraca ludziom w głowach. Twierdzi bowiem, że bogowie nie mogą być dziełem ludzkich rąk.