16. Czekając na nich w Atenach, Paweł był oburzony, widząc miasto pełne bożków.
17. W synagodze spotykał się i rozmawiał z Żydami oraz poganami mającymi respekt dla Boga. Codziennie też dyskutował z różnymi ludźmi na rynku.
18. Byli wśród nich filozofowie ze szkoły epikurejskiej i stoickiej, którzy rozmawiali między sobą:– O czym ten gaduła chce nam powiedzieć?– Chyba głosi jakieś nowe bóstwa – mówili drudzy, Paweł mówił bowiem o Jezusie i zmartwychwstaniu.
19. Zabrali więc go na Areopag i spytali:– Możesz nam wyjaśnić, jaką to nową religię głosisz?
20. Wkładasz nam bowiem do głowy jakieś niesłychane historie.
21. A wszyscy Ateńczycy i przybysze poświęcają większość czasu na dyskusje i słuchanie nowych wieści.
22. Paweł stanął więc pośrodku Areopagu i przemówił:– Ateńczycy! Zauważyłem, że jesteście bardzo religijni.
23. Spacerując po mieście i oglądając wasze ołtarze, natknąłem się nawet na ołtarz poświęcony „Nieznanemu Bogu”. Właśnie o tym Bogu, którego czcicie nie znając Go, chcę wam dziś opowiedzieć.
24. On stworzył cały świat i wszystko, co na nim istnieje. Jest Panem nieba i ziemi, więc nie mieszka w ziemskich świątyniach!
25. On nie potrzebuje żadnej pomocy od ludzi, bo to On sam daje nam życie, sprawia, że oddychamy, i obdarza nas wszystkim, czego potrzebujemy.
26. To dzięki Niemu wszyscy ludzie na świecie wzięli początek od jednego człowieka. On też rozmieścił na całej ziemi narody, wyznaczając im czas i miejsce.
27. Uczynił tak, aby ludzie szukali Go, choćby po omacku, i znajdowali – bo On jest blisko każdego z nas.
28. W Nim bowiem istniejemy, żyjemy i poruszamy się! Jak to ujął jeden z waszych poetów: „Jesteśmy z Jego rodu”.
29. A skoro jesteśmy z rodu Boga, nie powinniśmy sądzić, że jest On podobny do bożka ze złota, srebra lub kamienia, wykonanego według ludzkiego pomysłu.
30. Bóg dotychczas znosił ludzką niewiedzę, ale teraz wzywa wszystkich do opamiętania się,
31. ponieważ wyznaczył już dzień, w którym sprawiedliwie osądzi cały świat. Uczyni to przez Człowieka, którego wybrał i uwiarygodnił przez wskrzeszenie Go z martwych.
32. Gdy zebrani usłyszeli o zmartwychwstaniu umarłych, jedni zaczęli się z tego śmiać, a inni powiedzieli:– Wiesz, chyba jednak posłuchamy cię innym razem.
33. Wtedy Paweł opuścił Areopag.
34. Lecz kilka osób uwierzyło i przyłączyło się do niego. Wśród nich byli: Dionizy, członek rady Areopagu, oraz kobieta imieniem Damaris.