3. Mimo to Paweł i Barnaba zostali tam na dłużej i odważnie mówili o Panu. On zaś dokonywał przez nich wielu cudów, potwierdzając, że to, co mówią o Jego łasce, jest prawdą.
4. Z tego powodu miasto podzieliło się: jedni byli po stronie żydowskich przywódców, drudzy – po stronie apostołów.
5. Gdy jednak Paweł i Barnaba dowiedzieli się, że niektórzy poganie oraz Żydzi, wraz z miejscowymi przywódcami, chcą ich znieważyć a potem – obrzucając kamieniami – zabić,
6. szybko uciekli do miast Likaonii: do Listry i Derbe,
7. gdzie dalej głosili dobrą nowinę.
8. W Listrze mieszkał pewien człowiek, który od urodzenia miał sparaliżowane nogi i nie mógł chodzić.
9. Bardzo dokładnie słuchał słów Pawła. Ten zaś zauważył go i dostrzegł w nim wiarę potrzebną do uzdrowienia.
10. Zawołał więc do niego:– Wstań na nogi!Chory zaś dosłownie podskoczył i natychmiast zaczął chodzić.
11. Wtedy zgromadzone tłumy, na widok czynu Pawła, zaczęły krzyczeć po likaońsku:– Pod postacią tych ludzi nawiedzili nas bogowie!
12. Barnabę uznali za Zeusa, a Pawła za Hermesa, bo to on głównie przemawiał.
13. Wtedy miejscowy kapłan świątyni Zeusa, położonej na peryferiach Listry, przyprowadził do bram miasta woły ustrojone girlandami kwiatów, aby razem z ludem złożyć je im w ofierze.
14. Gdy Barnaba i Paweł spostrzegli, co się dzieje, na znak oburzenia rozdarli ubrania i wbiegli w tłum, krzycząc: