1. W kościele w Antiochii prorokami i nauczycielami byli: Barnaba, Szymon – zwany Nigrem, Lucjusz z Cyreny, Manaen, który wychowywał się razem z zarządcą Herodem Antypasem, oraz Szaweł.
2. Pewnego dnia, gdy uwielbiali Pana i powstrzymywali się od posiłków, Duch Święty powiedział im:– Przeznaczcie Barnabę i Szawła do specjalnego zadania, do którego ich powołałem.
3. Po dalszym poście i modlitwie położyli na nich ręce na znak posłania i wyprawili w drogę.
4. Wysłani przez Ducha Świętego, Barnaba i Szaweł udali się do portu w Seleucji, skąd popłynęli na Cypr.
5. Gdy znaleźli się w Salaminie, głosili słowo Boże w tamtejszych synagogach. A mieli ze sobą do pomocy Jana Marka.
6. Głosząc dobrą nowinę, przeszli całą wyspę i dotarli do Pafos. Tam natknęli się na niejakiego Bar-Jezusa, maga, który był fałszywym żydowskim prorokiem.
7. Należał on do otoczenia zarządcy Sergiusza Pawła, człowieka bardzo rozsądnego. Ten zaprosił do siebie Barnabę i Szawła, chcąc posłuchać słowa Bożego.
8. Ale Bar-Jezus – zwany też Elimasem – starał się nie dopuścić do nawrócenia zarządcy.
9. Wówczas Szaweł – znany później jako Paweł – napełniony Duchem Świętym, spojrzał mu prosto w oczy i rzekł:
10. – Synu diabła, przesiąknięty podstępem i oszustwem! Wrogu prawości! Czy nie przestaniesz wykrzywiać prostych dróg Pana?
11. Oto On sam cię ukarze i zostaniesz na pewien czas porażony ślepotą!Natychmiast stracił wzrok i miotał się po omacku, szukając kogoś, kto by go mógł poprowadzić.