1. Potem zobaczyłem na niebie ogromny, zadziwiający obraz: Siedmiu aniołów trzymających siedem ostatnich klęsk, wyrażających Boży gniew.
2. Ujrzałem też morze, które wyglądało tak, jakby było z kryształu i ognia. Nad jego brzegiem stali ci, którzy odnieśli zwycięstwo nad bestią, jej posągiem i liczbą oznaczającą jej imię. W rękach trzymali harfy
3. i śpiewali pieśń Mojżesza, sługi Boga, oraz pieśń Baranka:„Panie, wszechmocny Boże,dokonujesz wielkich i wspaniałych rzeczy!Jesteś Władcą wszystkich narodówi zawsze czynisz to, co jest słuszne i prawe.
4. Czy ktoś może nie okazać Ci respektui nie oddać Ci chwały?Panie, tylko Ty jesteś święty!Wszystkie narody przybędą i oddadzą Ci cześć,bo zobaczą, że jesteś sprawiedliwym Władcą”.
5. Po tym wszystkim, zobaczyłem, że otworzyła się świątynia w niebie
6. i wyszło z niej siedmiu aniołów, trzymających siedem klęsk. Byli oni ubrani w czyste, lśniące szaty, i przepasani na piersiach złotymi wstęgami.
7. Jedna z czterech istot wręczyła im siedem złotych pucharów, wypełnionych gniewem wiecznego Boga,
8. a chwała i potęga Boga wypełniła świątynię jak dym. Nikt nie mógł do niej wejść, dopóki siedmiu aniołów nie zrzuciło na ziemię siedmiu klęsk.
Czytaj pełny rozdział Apokalipsa 15