1. Przyjaciele, przypomnijcie sobie pewne fakty: Kiedyś na pustyni nasi przodkowie byli prowadzeni przez obłok i wszyscy przeszli przez Morze Czerwone.
2. Wszyscy, wraz z Mojżeszem, zostali zanurzeni w obłoku i w morzu.
3. Wszyscy spożywali ten sam duchowy pokarm
4. i pili ten sam duchowy napój. Czerpali bowiem wodę z towarzyszącej im duchowej skały, którą był sam Chrystus.
5. Mimo to większość z nich nie znalazła uznania w oczach Boga i zginęła na pustyni.
6. Powinno to być dla nas przestrogą, abyśmy, tak jak oni, nie dążyli do zła.
7. Nie oddawajcie czci bożkom – jak tamci. Pismo przecież mówi, że oddając cześć złotemu cielcowi „zasiedli do jedzenia i picia, a potem wstali, aby tańczyć”.
8. Nie ulegajmy rozwiązłości seksualnej – jak tamci, gdy jednego dnia zginęło dwadzieścia trzy tysiące osób.
9. Nie róbmy testów na wiarygodność Chrystusa – jak oni robili i poginęli z powodu jadowitych węży.
10. I nie narzekajcie na Boga – jak oni narzekali i zginęli, porażeni przez anioła śmierci.
11. Wszystko, co ich spotkało, stanowi ostrzeżenie i zostało zapisane dla nas, żyjących u progu końca czasów. Jest to przestroga dla nas.
12. Dlatego ten, kto sądzi, że stoi, niech uważa, żeby nie upadł.