1. A oto błogosławieństwo, którym Mojżesz, mąż Boży, błogosławił przed swoją śmiercią synom Israela,
2. mówiąc: WIEKUISTY przyszedł z Synaju oraz z Seiru im zaświecił; zajaśniał z góry Paran oraz nadszedł spośród miriadów świętych; a po Jego prawicy pochodnia Prawa, które jest dla nich.
3. Bo On miłuje ludzi; wszyscy Jego święci są w Twoich rękach; oni przypadli do Twych stóp, by przyjąć Twoje słowa.
4. Prawo, które przykazał nam Mojżesz, jako dziedzictwo zgromadzenia Jakóba.
5. I tak, wśród prostolinijności zachowania, Bóg stał się Królem, gdy zebrali się naczelnicy ludu oraz razem pokolenia Israela.
6. Niech żyje Reuben i nie umiera, zaś jego mężowie nie będą nieliczni.
7. A o Jehudzie powiedział: WIEKUISTY, wysłuchaj głosu Jehudy i prowadź go do jego ludu; będzie walczył za niego swoimi rękami, a Ty bądź mu pomocą przeciwko jego wrogom.
8. A o Lewim powiedział: Twoje Tummim i Urym przystoją twemu cnotliwemu mężowi, którego doświadczałeś w Massa, którego skarciłeś u wód Meryba;
9. i który mówi o swoim ojcu oraz o swojej matce: Nie widziałem ich; i nie znał swoich braci, a o swoich synach nie wiedział. Dlatego, że przestrzegali Twoich słów i zachowali Twoje przymierze,
10. niech uczą Jakóba Twoich ustaw, a Twojego Prawa – Israela; niech składają kadzidło przed Twe oblicze, a całopalenia na Twojej ofiarnicy.
11. WIEKUISTY, pobłogosław jego siłę, przyjmij dzieło jego rąk, skrusz biodra jego przeciwników oraz tych, co go nienawidzą, by nie zostali.