21. Nie obawia się śniegu na swoim domu, bo cały jej dom ubrany jest w szkarłat.
22. Sporządza sobie kobierce; bisior i purpura stanowią jej szatę.
23. Jej mąż jest poważany w bramach, gdy zasiada ze starszyzną kraju.
24. Przygotowuje też zarzutki i je sprzedaje, a pas podaje kramarzowi.
25. Jej strojem jest moc, wspaniałość i z uśmiechem spogląda na przyszły dzień.
26. Swe usta otwiera z mądrością, a na jej języku uprzejma nauka.
27. Czuwa nad porządkiem swojego domu i chleba próżniactwa nie jada.
28. Jej synowie występują i nazywają ją szczęśliwą, a jej mąż ją wysławia:
29. Wiele niewiast dzielnie się pokazało, jednak ty przewyższasz je wszystkie.
30. Ułudą jest wdzięk, a piękność ulotna; lecz bogobojna niewiasta godna jest chwały.
31. Oddajcie jej owoc jej rąk, a w bramach niechaj ją sławią jej czyny.