19. Swoją ręka sięga po wrzeciona, a jej palce ujmują przęślicę.
20. Swoją dłoń otwiera biednemu i swe ręce wyciąga ku ubogiemu.
21. Nie obawia się śniegu na swoim domu, bo cały jej dom ubrany jest w szkarłat.
22. Sporządza sobie kobierce; bisior i purpura stanowią jej szatę.
23. Jej mąż jest poważany w bramach, gdy zasiada ze starszyzną kraju.
24. Przygotowuje też zarzutki i je sprzedaje, a pas podaje kramarzowi.
25. Jej strojem jest moc, wspaniałość i z uśmiechem spogląda na przyszły dzień.
26. Swe usta otwiera z mądrością, a na jej języku uprzejma nauka.