1. Słowa Lemuela, króla Masy, którymi napomniała go jego matka.
2. Co ci mam powiedzieć, mój synu? Co, synu mojego łona? Co mam ci powiedzieć; temu, dla którego uczyniłam tyle ślubów?
3. Nie oddawaj kobietom swojej siły; ani twych zabiegów tym, którzy niszczą królów.
4. Nie królom, Lemuelu, nie królom przystoi pić wino, ani panom pytać o mocny napój.
5. By pijąc, nie zapomniał, co jest Prawem oraz nie spaczył Prawa wszystkich dzieci niedoli.
6. Dajcie napój temu, co ginie; a wino tym, których dusza jest rozgoryczona.
7. Niech pije, by zapomniał o swojej biedzie i więcej nie pamiętał o swej trosce.
8. Otwieraj twoje usta za niemym; w sprawie wszystkich, co giną.
9. Otwieraj twoje usta, sądź sprawiedliwie, broń sprawy biednego i uciśnionego.
10. Dzielną kobietę – któż ją znajdzie? Daleko ponad korale sięga jej wartość.
11. Na niej polega serce męża, i nie zabraknie mu dobytku.
12. Dobrze mu świadczy – a nie źle, po wszystkie dni swojego życia.
13. Szuka wełny i lnu; ochoczo się krząta swą dłonią.