13. Od tych, co opuszczają ścieżki prostoty, by chodzić drogami ciemności;
14. którzy są radzi, gdy czynią zło i cieszą się przewrotnościami niecnego;
15. których ścieżki zostały skrzywione, i są chytrzy na swych manowcach.
16. Aby cię także ocaliła do cudzej kobiety; od obcej, która łagodnie przemawia;
17. która opuściła druha swojej młodości i zapomniała przymierza swego Boga.
18. Gdyż wraz ze swoim domem nachyla się ku śmierci, a jej manowce prowadzą do cieni.
19. Żaden z tych, co do niej wchodzą – nie wraca, i nie dosięgną już ścieżek życia.
20. Ale byś chodził drogą szlachetnych i przestrzegał ścieżek sprawiedliwych.
21. Bo tylko prawi zamieszkają na ziemi; pozostaną na niej niewinni.
22. Zaś niegodziwi zostaną wytępieni z ziemi, a wiarołomni będą z niej wykorzenieni.