Stary Testament

Nowy Testament

Przypowieści Salomona 17:17-27 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

17. Prawdziwy przyjaciel miłuje w każdy czas i jak brat stawia się on w nieszczęściu.

18. Ten, kto poręcza – jest bezmyślnym człowiekiem, bo daje rękojmię za drugiego.

19. Kto miłuje kłótnię – miłuje występek; a kto podwyższa swe drzwi – szuka ruiny.

20. Przewrotne serce nie znajdzie szczęścia; a kto zmienia swój język – popadnie w niedolę.

21. Kto spłodził głupca – spłodził go na swoje utrapienie; ojciec nikczemnika nie będzie się cieszył.

22. Rozradowane serce przyspiesza uzdrowienie; a duch zgnębiony wysusza kości.

23. Niegodziwy bierze z zanadrza łapówkę, by skrzywić ścieżki prawa.

24. Rozumny ma mądrość przed sobą; a oczy głupca przebywają na krańcu ziemi.

25. Strapieniem dla ojca jest głupi syn i gorzką troską dla swojej rodzicielki.

26. Karać grzywną sprawiedliwego to jest niedobra sprawa; a bić szlachetnych – to urąga wszelkiej słuszności.

27. Kto w swoich słowach jest powściągliwy – zna rozum; a kto zachowuje zimną krew – jest roztropnym człowiekiem.

Czytaj pełny rozdział Przypowieści Salomona 17