12. Spełnienie niegodziwości powinno być ohydą dla królów, bowiem tron utwierdza się przez sprawiedliwość.
13. Upodobaniem królów winny być sprawiedliwe usta; powinni miłować tego, co szczerze przemawia.
14. Oburzenie króla to wysłannicy śmierci; ale mądry mąż je uśmierza.
15. Życie jest w jasnym spojrzeniu króla; a jego przychylność jak chmura, co spuszcza wiosenny deszcz.
16. Nabywanie mądrości – o ileż to lepsze niż złoto; a nabywanie rozwagi – o ileż to wyśmienitsze niż srebro.
17. Torem prawych jest wymijanie złego; kto strzeże swojej drogi, ten zachowuje życie.
18. Przed upadkiem idzie pycha; a przed ruiną wyniosłość ducha.
19. Lepiej być pokornym z pokornymi, niż dzielić łupy z wyniosłymi.
20. Kto się zastanawia nad słowem – znajdzie szczęście; a kto polega na WIEKUISTYM – temu jest błogo.
21. Kto posiada mądre serce – zyskuje miano rozumnego; lecz naukę krzewi słodycz ust.
22. Rozum dla tego, który go posiada jest zdrojem życia; a karcenie głupców jest głupotą.
23. Serce mędrca czyni rozumnymi jego usta i mnoży naukę na jego wargach.
24. Wdzięczne mowy są samospływajacym miodem, słodyczą dla ducha i pokrzepieniem dla kości.
25. Niejedna droga wydaje się człowiekowi prostą; jednak jej koniec prowadzi do śmierci.
26. Głód robotnika pobudza go do pracy; przynaglają go jego własne usta.
27. Nikczemny człowiek kopie nieszczęście, a na jego gębie jak gdyby pałający ogień.
28. Człowiek przewrotny wznieca swary, a plotkarz rozłącza zażyłych przyjaciół.
29. Okrutny człowiek uwodzi własnego towarzysza i prowadzi go na niedobrą drogę.