1. Ten, kto miłuje napomnienie – miłuje wiedzę; a kto nienawidzi przygany – jest bezmyślnym.
2. Dobry zyskuje upodobanie u WIEKUISTEGO; lecz potępia On podstępnego człowieka.
3. Człowiek nie utwierdzi się niegodziwością; lecz korzeń sprawiedliwych się nie zachwieje.
4. Dzielna kobieta jest koroną swojego męża; ale niczym zgnilizna w jego kościach – gnuśna.
5. Zamysły sprawiedliwych są wymierzone ku prawości; knowania niegodziwych ku szalbierstwu.
6. Mowy niegodziwych to czyhanie na krew; sprawiedliwych ocalają ich usta.
7. Złoczyńcy bywają powaleni, więc ich nie będzie; ale dom sprawiedliwych się utrzyma.
8. Mąż bywa chwalony w miarę swojego rozumu; a kto jest przewrotnego serca, popadnie w pogardę.
9. Lepiej temu, który się sam uniża, chociaż posiada sługę, niż temu, co się panoszy, chociaż brakuje mu chleba.
10. Sprawiedliwy dba o życie swojego bydlęcia, a wnętrze niegodziwych jest srogie.
11. Kto uprawia swą rolę nasyci się chlebem; lecz bezmyślnym jest ten, co ugania się za marnościami.
12. Niegodziwy tęskni za połowem złych; ale korzeń sprawiedliwych wyda swój plon.