Stary Testament

Nowy Testament

Pieśń Nad Pieśniami 2:8-17 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

8. Głos mojego lubego! Oto nadchodzi, sadzi przez góry i przeskakuje pagórki.

9. Mój luby podobny jest do sarny, lub do młodego jelenia. Już stanął za naszym murem, zagląda przez okna i wypatruje spoza krat.

10. Mój luby się odezwał oraz do mnie powiedział: Wstań, moja przyjaciółko, moja śliczna, i przyjdź.

11. Bo oto przeszła zima, deszcz ustał oraz przeminął.

12. Ukazują się pączki na ziemi, nastała pora śpiewu; w naszym kraju rozlega się głos synogarlicy.

13. Figowiec czerwieni niedojrzałe swoje owoce oraz niosą zapach rozkwitłe winorośle. Wstań, moja przyjaciółko, moja śliczna, i przyjdź.

14. Przyjdź ma gołąbko, co żyjesz w rozpadlinach skalnych, w szczelinach piętrzących się opok ukaż mi swoje oblicze, niech usłyszę twój głos; bowiem twój głos jest słodki i urocze twoje oblicze.

15. Schwytajcie nam lisiątka, małe liski, co niszczą latorośle, gdy w rozkwicie nasze winnice.

16. Moim jest mój luby, a ja jego; tego, co pasie między liliami.

17. Nim dzień powieje ochłodą i pomkną cienie bądź mój luby podobny do sarny, lub do młodego jelenia na rozpadlinach gór.

Czytaj pełny rozdział Pieśń Nad Pieśniami 2