14. I we dnie prowadził ich obłokiem, a w nocy przy świetle ognia.
15. Rozbijał skały na puszczy oraz ich poił, jak gdyby z wielkich głębin.
16. Wydobywał strumienie ze skały i sprowadzał wodę jak rzeki.
17. Lecz jeszcze nie przestali grzeszyć przeciw Niemu i opierać się Najwyższemu na pustyni.
18. Kusili także Boga w swoim sercu, żądając jadła dla swego życia.
19. I złorzeczyli prawdziwemu Bogu, mówiąc: Czy Bóg potrafi przyrządzić stół na puszczy?
20. Oto uderzył w skałę, a wytrysnęły wody oraz rozlały się rzeki. A czy zdoła dać chleba? Czy przygotuje mięso dla Swego ludu?
21. Zatem WIEKUISTY to usłyszał, oburzył się oraz zapłonął ogień przeciwko Jakóbowi, wybuchł gniew przeciwko Israelowi.
22. Bo nie wierzyli Bogu i na Jego pomocy nie polegali.
23. Więc rozkazał obłokom z wysoka oraz otworzył bramy niebios.
24. I, jak deszcz, spuścił na nich mannę na pokarm, dając im zboże niebios.
25. Człowiek spożywał chleb bogatych; do syta zesłał im zapasów.