1. Salomonowi. Boże, daj Twoje sądy królowi, a Twoją sprawiedliwość królewskiemu synowi.
2. Aby rozsądzał Twój lud w sprawiedliwości i Twoich biednych w decyzjach.
3. Niech góry zwiastują ludowi pokój, a pagórki niech się odezwą sprawiedliwością.
4. Niechaj sądzi uciśnionych w narodzie, wspomoże dzieci nędzarzy, a także zgniecie grabieżcę.
5. Aby się Ciebie obawiali póki słońce oraz w obliczu księżyca, z pokolenia na pokolenie.
6. Niech zstąpi jakby deszcz na skoszoną łąkę, jak ulewa nawadniająca ziemię.
7. Niechaj za jego dni rozkwitnie sprawiedliwy oraz pełnia pokoju, jak długo zostanie księżyc.
8. I niech panuje od morza do morza, i od strumienia aż do krańców ziemi.
9. Niech przed nim klękają mieszkańcy stepu, a jego wrogowie niech liżą proch.
10. Oto złożą mu daninę królowie Tarszyszu, wysp, a królowie Szeby i Seby przyniosą mu haracz.
11. I będą się przed nim korzyć wszyscy królowie, wszystkie ludy będą mu służyć.
12. Ponieważ ocala żebrzącego, co woła, oraz uciśnionego, który nie ma wybawcy.
13. Miłosierny jest dla żebrzących, ubogich oraz duszę ubogich wybawia.
14. Od gwałtu i grabieży wyzwala ich duszę, bo ich krew jest cenną w jego oczach.
15. Więc będzie żył, i da mu złota Szeby, i nieustannie będą się modlić za niego oraz codziennie go sławić.