Stary Testament

Nowy Testament

Księga Psalmów 59:7-18 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

7. Wychodzą wieczorem, warczą jak psy i okrążają miasto.

8. Oto plują swoimi ustami, a miecze są na ich wargach. Mówią: Czy ktoś usłyszy?

9. Lecz Ty, WIEKUISTY, szydzisz z nich, urągasz wszystkim narodom.

10. Twojej potęgi, Ciebie wyglądam, gdyż Bóg jest moją twierdzą.

11. Mój litościwy Bóg mnie poprzedza; Bóg pozwoli mi oglądać pomstę nad moimi prześladowcami.

12. Nie zabijaj ich, aby mój lud nie zapomniał; ale wstrząśnij ich Twoją mocą oraz strąć ich, o Panie, nasza tarczo.

13. Słowo ich warg jest grzechem ich ust; więc niech się uwikłają w swojej pysze, w złorzeczeniu i kłamstwie, które głoszą.

14. W gniewie ich zgładź; wygładź ich, aż ich nie będzie; i niech poznają, że aż do krańców ziemi Bóg włada nad Jakóbem. Sela.

15. Będą chodzili wieczorem, warczeli jak psy i okrążali miasto.

16. Będą się błąkać za żerem i chociaż się nie nasycą – do snu się pokładą.

17. A ja będę wysławiał Twą potęgę i co rano wychwalał Twoje miłosierdzie; bo byłeś mi twierdzą, ucieczką w dzień mej niedoli.

18. Ma potęgo, Tobie zaśpiewam; gdyż Bóg jest moją twierdzą, mój miłosierny Bóg.

Czytaj pełny rozdział Księga Psalmów 59