13. Ale człowiek nie zostanie w świetności; podobny jest do zwierząt, które giną.
14. Taka jest ich droga, w tym ich niedorzeczność; a ci, którzy idą w ich ślady, potakują ich mowom. Sela.
15. Jak stado pędzą do grobu, ich pasterzem jest śmierć, a nazajutrz panować tam będą prawi. Gdy odejdą ze swojego mieszkania, ich osoba stanie się pastwą mogiły.
16. Ale Pan wybawi moją duszę z mocy grobu, bowiem mnie przyjmie. Sela.
17. Nie bądź zatrwożony, gdy ktoś się bogaci, kiedy mnoży się chwała jego domu.
18. Bo przy swoim zgonie nie zabierze niczego, jego chwała za nim nie zejdzie.
19. Bowiem jeszcze za życia będzie złorzeczył swojej duszy; a tobie przyzna, że szlachetnie sobie uczyniłeś.
20. Przejdzie do rodów jego ojców, co na wieki nie będą oglądały światła.
21. Gdy w świetności człowiek tego nie zrozumie, podobny jest do zwierząt, które się wytraca.