1. Przewodnikowi chóru Korachitów. Pieśń.
2. Usłyszcie to wszystkie narody, posłuchajcie wszyscy mieszkańcy świata.
3. Zarówno dzieci ludu, jak i synowie dostojnych mężów, bogaty i biedny – razem.
4. Moje usta głoszą mądrość, a myśl z mojego serca – roztropność.
5. Skłonię ku przypowieści moje ucho i przy lutni wyłożę mą zagadkę.
6. Czemu mam się obawiać złego, w dniach, w których mnie otacza nieprawość mych napastników?
7. Was, co polegacie na swym mieniu oraz przechwalacie się swoim wielkim bogactwem.
8. Zaprawdę, nikt się nie zdoła odkupić i za siebie nie złoży Bogu okupu.
9. Gdyż kosztowny jest okup ich duszy, i nikt tego nigdy nie dokaże.
10. A choćby nawet żył długo, czy nie zobaczy grobu?
11. Tak, zobaczy! Mędrcy umierają, razem giną głupi, ograniczeni, i innym zostawiają swe mienie.
12. W ich myśli ich domy są wieczne, ich mieszkania od pokolenia do pokolenia, dlatego swoje ziemie nazywają od swojego imienia.
13. Ale człowiek nie zostanie w świetności; podobny jest do zwierząt, które giną.
14. Taka jest ich droga, w tym ich niedorzeczność; a ci, którzy idą w ich ślady, potakują ich mowom. Sela.
15. Jak stado pędzą do grobu, ich pasterzem jest śmierć, a nazajutrz panować tam będą prawi. Gdy odejdą ze swojego mieszkania, ich osoba stanie się pastwą mogiły.
16. Ale Pan wybawi moją duszę z mocy grobu, bowiem mnie przyjmie. Sela.
17. Nie bądź zatrwożony, gdy ktoś się bogaci, kiedy mnoży się chwała jego domu.