4. Niech się zawstydzą i zapłoną ci, co czyhają na moje życie, niech pierzchną i zarumienią się ci, którzy myślą o mojej zgubie.
5. Niech będą jak plewy na wietrze, a anioł BOGA niech ich rozproszy.
6. Niech ich droga będzie ciemna i śliska, a anioł BOGA niech ich ściga.
7. Gdyż bez przyczyny zastawili na mnie swe zgubne sidła, bez przyczyny podkopywali moje życie.
8. Niech bezwiednie spotka ich zguba; a sidła, które ukryli, niechaj ich uwikłają; niech sami z łoskotem w nie wpadną.
9. Zaś moja dusza rozraduje się w WIEKUISTYM, ucieszy się Jego zbawieniem.
10. Wszystkie moje członki zawołają: WIEKUISTY, kto jest równy Tobie, który wybawiasz żebrzącego od silniejszego, ubogiego i żebrzącego od łupieżcy.
11. Stawiają świadków przemocy, wypytują mnie o to, czego nie wiem.
12. Złem za dobre mi płacą; chcą mnie pozbawić mego życia.
13. A ja, w czasie ich choroby, włożyłem wór żałobny; postem trapiłem moją duszę; a moja modlitwa wracała do mojej piersi.