Stary Testament

Nowy Testament

Księga Psalmów 22:2-17 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

2. Boże mój, Boże, czemu mnie opuściłeś; czemu jesteś daleki od mego wspomożenia oraz od słów mojej skargi?

3. Boże mój, wołam we dnie, a mi nie odpowiadasz; także nocą, ale nie mam spokoju.

4. A jednak Ty jesteś święty; Ten, co zasiada wśród chwały Israela.

5. Tobie ufali nasi ojcowie; ufali, zatem ich wybawiłeś.

6. Do Ciebie wołali, więc byli ocaleni; Tobie ufali, zatem nie byli zawstydzeni.

7. Zaś ja jestem robakiem, a nie mężem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą tłumu.

8. Wszyscy, którzy mnie widzą – urągają mi, ściągają usta i potrząsają głową, mówiąc:

9. Niech to powierzy WIEKUISTEMU! Niech go wybawi! Ocali go, ponieważ go sobie upodobał!

10. Ty wyprowadziłeś mnie z łona oraz bezpiecznie mnie złożyłeś u piersi mojej matki.

11. Od urodzenia na Tobie polegałem; poza życiem mej matki Ty jesteś moim Bogiem.

12. Ode mnie się nie oddalaj, gdyż niedola jest bliska, a nie ma pomocnika.

13. Otoczyła mnie gromada byków, oblegli mnie mocarze Baszanu.

14. Rozwarli na mnie swą paszczę, jak lew co porywa i ryczy.

15. Jestem rozlany jak woda, rozeszły się wszystkie moje członki, pośród moich wnętrzności, moje serce jest roztopione jak wosk.

16. Jak skorupa zaschła ma siła, mój język przylgnął do mego podniebienia, powaliłeś mnie do prochu śmierci.

17. Ponieważ otoczyły mnie psy, obstąpiła mnie zgraja złoczyńców, z bólu wyją moje ręce i nogi.

Czytaj pełny rozdział Księga Psalmów 22