Stary Testament

Nowy Testament

Księga Psalmów 139:9-17 Nowa Biblia Gdańska (NBG)

9. Gdybym wziął skrzydła jutrzenki i spoczął na krańcu morza

10. nawet tam zaprowadzi mnie Twoja ręka i ujmie Twoja prawica.

11. A gdybym powiedział: Przecież ukryje mnie ciemność – i nocą stanie się światło wokół mnie.

12. Bo ciemność nie zaciemnia przed Tobą, a noc jaśnieje jak dzień; ciemność jest dla Ciebie jak światło.

13. Ty ukształtowałeś moje nerki, uformowałeś mnie w łonie mej matki.

14. Sławię Cię, bo jestem dziwnie cudowny; cudowne są Twoje twory, a moja dusza dobrze to poznaje.

15. Moja istota nie była tajna przed Tobą, kiedy się tworzyłem w skrytości, zawiązywałem się w dolnej ziemi.

16. Twoje oczy widziały mój zarodek; a w Twej księdze, gdzie są zapisane wszystkie przyszłe przeznaczenia, i dla niego było jedno wśród nich.

17. Jak cenne były dla mnie Twe zamysły, Boże, i jak potężna ich liczba.

Czytaj pełny rozdział Księga Psalmów 139