1. Nad rzekami Babelu, tam siedzieliśmy płacząc i wspominając Cyon.
2. W nim na wierzbach zawieszaliśmy nasze lutnie.
3. Tam zaborcy domagali się od nas słów pieśni, a nasi gnębiciele radości. Zaśpiewajcie nam jakąś z pieśni Cyonu.
4. Jakże my mamy śpiewać pieśń WIEKUISTEGO na obcej ziemi?
5. Jeżeli cię zapomnę, Jeruszalaim, niech zdrętwieje moja prawica.
6. Niech mój język przylgnie do mego podniebienia, jeślibym nie pamiętał o tobie, jeślibym nie postawił Jeruszalaim na przedzie mojej radości.
7. WIEKUISTY, pamiętaj synom Edomu dzień Jeruszalaim; tym, co wołali: Burzcie, burzcie aż do jej fundamentów.
8. O, córko Babelu, ty będziesz spustoszona; szczęśliwy, kto ci zrównoważy odpłatę, którą nam zapłaciłaś.
9. Szczęśliwy kto pochwyci i roztrąci o skałę twoje dzieci.
Czytaj pełny rozdział Księga Psalmów 137