18. Umiłował przekleństwo więc niechaj na niego spadnie; nie pragnął błogosławieństwa więc niech się od niego oddali
19. Niech się odzieje przekleństwem jak swoją szatą; niech jak woda wsiąknie w jego wnętrze, i w jego kości jak olej.
20. Niech mu będzie jak płaszcz, którym się okrywa i pas, którym się zawsze opasuje.
21. Taką niech będzie od BOGA zapłata dla moich przeciwników, którzy się zmawiają przeciwko mojej duszy.
22. A Ty, WIEKUISTY, mój Panie, uczyń ze mną według Twojego Imienia, bo błogą jest Twoja łaska; ocal mnie.
23. Gdyż jestem uciśniony i biedny, a me serce zranione jest w moim wnętrzu.
24. Znikam jak cień, co ustępuje; tułam się jak szarańcza.
25. Me kolana gną się od postu, moje ciało wyzbyło się tłuszczu.
26. Więc stałem się dla nich pośmiewiskiem; widząc mnie potrząsają głową.
27. Dopomóż mi WIEKUISTY, Boże mój, wybaw mnie Twoją łaską.
28. Niech poznają, że to Twoja ręka, że to Ty, WIEKUISTY, uczyniłeś.
29. Niechaj oni złorzeczą a Ty błogosław; powstali więc się powstydzą, a Twój sługa będzie się radował.
30. Moi przeciwnicy odzieją się sromotą, jak opończą okryją się swoją hańbą.
31. A ja, mymi ustami, będę wielce wysławiał WIEKUISTEGO i pośród wielu Go chwalił.
32. Bo stanie po prawicy nędznego, by go wybawić od sędziów jego duszy.