14. Głupi mnoży tylko słowa, bo przecież człowiek nie wie, co będzie i co się po nim stanie. Kto mu to powie?
15. Trud głupców ich nuży, i żaden nie zna nawet drogi, która prowadzi do miasta.
16. Biada ci, ziemio, której królem jest chłopiec i której książęta od rana ucztują.
17. Szczęśliwa jesteś ziemio, której król jest ze szlachetnego rodu, i której książęta jadają we właściwym czasie; jadają by się posilić, a nie dla opilstwa.
18. Przez gnuśność dach się zapada, zaś przez opieszałość kapie w domu.
19. Dla zabawy wyprawiają uczty, wino rozwesela życie, a pieniądz pozwala na wszystko.
20. Nie złorzecz królowi nawet w swojej myśli i nie złorzecz możnemu w twych sypialniach; bowiem ptactwo może roznieść tą wieść pod niebem i rozgłosić to oskrzydlone słowo.