6. Potem ciągnie się ta granica ku Bet–Chogli i przechodzi po północnej stronie Beth–Araby, w górę, ku kamieniowi Bohana, syna Reubena.
7. Następnie ta granica ciągnie się w górę, ku Debirowi, w kierunku od doliny Achor, i zwraca się ku północy do Gilgal, które jest po przeciwległej stronie wyżyny Adummim, położonej na południu strumienia. Następnie ta granica ciągnie się ku wodzie En–Szemesz i dalej, aż do źródła En–Rogel.
8. Jeszcze dalej, ta granica ciągnie się w górę, do doliny Ben Hinnom, na południu od grzbietu gór Jebusytów, czyli do Jeruszalaim. Potem ciągnie się ta granica na szczyt góry położonej po zachodniej stronie doliny Hinnom, a zarazem na północnym krańcu równiny Refaim.
9. Zaś granica skręca od szczytu góry ku źródłu wód Neftoach, i dalej ciągnie się do miast góry Efron. Następnie granica skręca ku Baala, czyli Kirjath Jearym.
10. I granica zwraca się ku zachodowi od Baala do góry Seir oraz przechodzi na północną stronę grzbietu gór, z Har Jearym do Kesalonu, schodząc do Beth Szemesz, i przechodząc do Tymna.
11. Potem granica ciągnie się ku północy, do grzbietu gór Ekronu i skręca do Szykron. Przechodzi do góry Baala i dalej ciągnie się aż do Jabnel; tak granica kończy się nad morzem.
12. Zaś granicę zachodnią tworzy ostatecznie morze Wielkie. Oto wokoło granica synów Judy, według ich rodów.
13. Zaś Kalebowi, synowi Jefunny, wyznaczono udział pomiędzy synami Judy, stosownie do zlecenia danego przez WIEKUISTEGO Jezusowi, synowi Nuna: Miasto Arby, ojca Enaka – czyli Hebron.
14. Więc Kaleb wypędził stamtąd trzech synów Enaka: Szeszaja, Achimana i Talmaja – potomków Enaka.
15. Nadto stamtąd wyruszył przeciw mieszkańcom Debiru; zaś przedtem Debir nazywał się Kirjat Sefer.