5. Domu Jakóba, naprzód, chodźmy w świetle WIEKUISTEGO!
6. Lecz Ty porzuciłeś Twój lud dom Jakóba, ponieważ są pełni Wschodu, są wróżbitami jak Pelisztini i obfitują w wytwory obcych.
7. Ziemia pełna jest srebra i złota, i nie ma końca ich skarbom; ziemia pełna jest ich rumaków i nie ma końca ich wozom.
8. Ziemia pełna jest ich bałwanów, korzą się przed dziełem swych rąk; przed tym, co utworzyły ich palce.
9. To też człowiek został upokorzony, mąż poniżony oraz im nie wybaczysz.
10. Wejdź w skałę, skryj się w prochu w trwodze przed WIEKUISTYM i blaskiem Jego majestatu.
11. Opuszczą się wyniosłe, ludzkie spojrzenia i zniży się pycha mężów – bo w ten dzień, wywyższony będzie Sam WIEKUISTY.
12. Bowiem na wszystko, co wyniosłe i dumne oraz na wszystko, co wysokie nadchodzi dzień WIEKUISTEGO Zastępów, więc będzie poniżone.
13. Także na wszystkie wysokie i podniosłe cedry Libanu oraz na wszystkie dęby Baszanu.
14. Na wszystkie wysokie góry i na wszystkie wyniosłe wzgórza.
15. Na każdą sterczącą wieżę oraz na każdy obronny mur.
16. Na wszystkie okręty Tarszyszu i na wszystkie wytwory rozkoszy.
17. Więc ukorzy się duma człowieka i zniży pycha mężów, a w ów dzień wywyższony będzie Sam WIEKUISTY.
18. Zaś bałwany – to doszczętnie wyginie.
19. W trwodze przed WIEKUISTYM i blaskiem Jego majestatu gdy powstanie, by wstrząsnąć ziemią wejdą do skalnych jaskiń i do podziemnych jam.
20. Tego dnia człowiek rzuci kretom i nietoperzom swoje srebrne bożki oraz swe bożki ze złota, które mu zrobiono, by się przed nimi korzył.